Mizpah is Hebreeuws en betekent ‘waar je ook moge zijn, mogehet je goedgaan’. En dat het goed gaat met deze band, dat is zeker. Zijhebben in korte tijd zeer veel bereikt en een behoorlijke naam gekregenin het live-circuit.

De uit Glasgow afkomstige zangeres Julie Scott en de Arnhemse gitaristPaul van den Heuvel richtten vier jaar geleden Mizpah op. In 1993 wasde band uitgegroeid tot zeven leden en begonnen ze langzamerhand depodia te veroveren.

Mizpah speelt rockmuziek met folkinvloeden, door sommige journalistenvergeleken met The Walkabouts of The Levelers, al dringt devergelijking met Fairport Convention zich ook op. De diverseachtergronden van de bandleden (van klassiek tot rock en punk) zorgener echter voor dat de groep een geheel eigen, kenmerkende sound heeft.

Na drie jaar in het live-circuit waarbij de band flink wat clubs eno.a. Lowlands aandeed (1995), in het voorprogramma van o.a. Luka Bloomen The Walkabouts speelde en de aandacht van diverse radioprogramma'swist te trekken, was de tijd rijp voor een album.

Onder leiding van Peter Vermeersch en Pierre Vervloesem (dEUS) werd I'm Here opgenomen. Een van de tracks, Collapse is als single uitgebracht, inclusief het nummer Lucy, dat niet op het album verschenen is.

 

In januari 1998 verscheen het tweede album This glorious day,dit maal geproduceerd door Noël Sies. De Nederlandse en Belgische perswas bijna unaniem lovend tot zeer lovend. Het blad Fret overlegde eenaantal nieuwe Nederlandse produkties (waaronder Anouk) aan een aantalgerenommeerde Engelse muziekjournalisten. Zij hadden een duidelijkevoorkeur voor Solex en Mizpah, de enige twee groepen die eenduidelijk eigen gezicht toonden. Helaas bleef de belangstelling op envoor concerten erg achter en later dat jaar besloot de band zich op teheffen.