Toen zanger Ashraf, artiestennaam van Mustafa Loumghari, in 1984 vanuit het mediterrane Tetouan naar Nederland kwam, was zijn geliefde muziek, de raï hier nog nauwelijks bekend. Hoogstens circuleerden er in Marokkaanse kringen ‘een paar oude platen’, aldus Loumghari. Dat is inmiddels wel anders. Niet alleen de tweede generatie Marokkanen is de laatste jaren massaal verslingerd geraakt aan artiesten als Cheb Khaled en Cheb Mami, hun muziek dringt langzaam maar zeker ook de hitparades en de cd-rekken van de grote platenzaken binnen.

Raï is een van de meest open, aanstekelijke en dansbare muziekstijlen van dit moment. De basis ligt in Noord-Afrikaanse ritmes, gecombineerd met een stevige baslijn, klaterend synthesizerwerk en sierlijke Arabische zang. Voor de meeste Westerse oren is het vaak maar heel even wennen aan de melodielijnen. De populariteit van raï in Nederland is voor een groot deel te danken aan het pionierswerk van Mustafa Loumghari. Zijn eerste band, Noujoum Amsterdam, opende de oren en de harten van een hele generatie Marokkaanse muzikale enthousiastelingen. Inmiddels is raï niet meer weg te denken uit huiskamers, straatfeesten, autoradio’s en uitpuilende zalen als de grootheden ervan optreden. Ashraf zelf is verder gegaan. Hij heeft de raï niet achter zich gelaten. Maar hij heeft de afgelopen dertien jaar intensief geluisterd naar wat er in Nederland allemaal nog meer te horen is. De muziek op Le Mediteranien is daardoor multi-cultureel, in de ware zin van het woord. Arabische, Franse en Engelse zang, dartele percussie, scheurende gitaren, mysterieus snarenspel op de ud, stevige drums, latin-jazzy trompet en saxofoongeluiden, het is allemaal te horen op Le Mediteranien. Het klinkt als een natuurlijke eenheid.

Pop-raï is muziek voor een breed publiek, voor alle mensen met open oren en met liefde in hun hart. Ashraf wordt niet voor niets de witte duif genoemd en Le Mediteranien is niet toevallig opgedragen aan alle kinderen van de wereld, aan de vrede en broederschap.